Eerste dagen Vietnam

hey iedereen,

we hopen dat iedereen al van de nieuwjaarsfeesten/katers bekomen is en het nieuwe jaar reeds goed heeft ingezet. Wij hebben het nieuwe jaat alvast in Vietnam ingezet, meerbepaald in Ho Chi Minh stad ( het vroegere Saigon).
We waren reeds gewaarschuwd door andere backpackers dat we moesten opletten wat vervoer in Vietnam betreft ; ze vragen 10 keer meer dan je zou moeten betalen. We hadden het plan om van de luchthaven een lokale bus te nemen naar het centrum, daar het te ver was om te voet te doen. Eenmaal uit de luchthaven stapte er een taxichauffeur op ons af die ons voor 500 000 dong naar het centrum wou brengen ( 1 euro is ongeveer 27 500 dong). Hij probeert ons wijs te maken dat de bussen niet rijden door Nieuwjaar en we dus geen andere keuze hebben. We gaan er niet op in en stappen even verder richting busterminal en wat blijkt: natuurlijk rijden de bussen wel! We rijden naar het centrum voor 16 000 VND ( waarschijnlijk worden we er ook hier opgelegd daar op ons ticket 8 000 VND stond).
Als we naar het verkeer kijken valt onze mond open. Overal scooters, zigzaggend door elkaar. Iedereen claxonneert er op los. Achteraf vertelt een VIetnamees ons dat er 10 miljoen mensen wonen in Ho Chi Minh en 7 miljoen scooters rond rijden. Chauffeurs doen wat ze willen en kijken nooit achterom, naar links of naar rechts ( De straat in Bangkok oversteken lijkt hierbij kinderspel). Maar ook hier moet je gewoon vertrekken en al zigzaggend de straat oversteken.
Als je goedkoop wil slapen in Ho Chi Minh logeer je bij een gezin thuis. Best leuk om te doen. Je krijgt zelfs een propere kamer dan waar ze zelf in leven.
In Ho Chi Minh bezoeken we een aantal plaatsen die gerelateerd zijn aan de VIetnam oorlog( hier noemen ze dit de grote Amerikaanse oorlog) We bezoeken o. a. het paleis van de hereniging die een belangrijke rol speelde bij de machtsovername door Noord-Vietnam. We bezoeken ook de Cu CHi tunnels. Het zijn tunnels die de VIetcong in het zuiden gegraven hebben om de Amerikanen te verslaan. De echte tunnels hebben een opening van 25cm op 35cm en gaan tot 10 meter diep. Mits wat camouflage vind je de gang van de tunnels zeer moeilijk terug. Men bouwde iets grotere tunnels voor de toeristen (60 op 80 cm) daar de origenel tunnels te smal zijn voor de westerlingen. Zo krijgen we toch een idee van het leven onder de grond. Er worden ook verschillende boobietraps getoond om de vijand te verslaan. Aan de manier waarop de gids spreekt kan je merken dat hij fier is op de technieken die ze gebruikt hebben om de vijand te verslaan. Het begrip neutrale gids kent men hier blijkbaar niet. Je krijgt hier ook de kans om met een AK47 te schieten, maar deze kans laten we met plezier aan ons voorbij gaan.
Ten slote bezoeken we ook nog het museum van de oorlogsmisdaden tegen Vietnam (vroeger genaamd museum van de Amerikaanse oorlogsmisdaden). Het is een museum dat je een beeld geeft van de oorlog en de gruweldaden die gepleegd zijn. Je krijgt hier werkelijk gruwelijke foto s te zien en jammer genoeg krijgen we ook hier een zeer eenzijdig beeld van de VIetnamoorlog te zien.

We verlaten na 3 dagen Ho Chi Minh om naar de Mekongdelta te trekken We willen met de lokale bus reizen zoals in Thailand. VOlgens de trotter en andere reizigers is het niet zo eenvoudig om met de lokale bus te rijden. Je neemt het best een open ticket ( je reist via een vast uitgestippelde route waarbij je verschillende keren kan afstappen en een aantal dagen later terug kan verder reizen). We besluiten het echter om op onze manier te proberen daar deze in Thailand zeer succesvol was.
Een 1e bus brengt ons naar het juiste busstation. Hier betalen we de correcte prijs. Op de volgende plots betalen we plots het dubbele van wat er op het ticketje staat. Op een bepaald moment moeten we overstappen op een andere bus. Vanaf dit moment gaat het allemaal zeer snel. We stappen van de bus en plots staat er een man of 6 rond ons. Ze staan de hele tijd te roepen en doen teken dat we ons moeten haasten en trekken ons de bus in. Eigenlijk wouden we niet meteen opstappen maar voor je het weet trekken ze je zak van je rug en sta je op de bus. We konden niet van de bus stappen daaer de mannen de ingang blokkeerden. Ondertussen bleven ze roepen en vertrok de bus al snel. 1 van die mannen zei dat het 400 000 VDN was voor 2 tickets. Het leek ons onmogelijk daar we nog nooit zoveel voor het openbaar vervoer betaald hadden. We weigeren bij aanvang te betalen en proberen een discussie aan te gaan, wat quasi onmogelijk is met 6 man die op je staan te roepen. We zitten in een overvolle bus, allemaal Vietnamezen en niemand van hen die iets zegt of doet. Dit doet ons twijfelen of wij het niet verkeerd voor hebben. We blijven nog even proberen om niet te betalen maar geven uiteindelijk toe omwille van de agressieve manier van handelen. Ze verdelen het geld onder elkaar (Een van hen blijkt achteraf de ticketverkoper te zijn). Eens dit gebeurd is stopt de bus en lopen ze er allemaal af ( behalve de ticketverkoper) en vertrekt de bus terug. Met een gedegouteerd gevoel zetten we tocht verder. Wanneer een Vietnamese jongen die na ons is opgestapt vraagt waar we naartoe gaan, komen we via hem te weten dat een ticket eigenlijk 30 000 VND/pp is. We leggen hem uit war gebeurd is en vragen of hij ons geld kan terugkrijgen. De ticketverkoper zegt dat hij maar 100 000 heeft gekregen en dat dit de prijs van een ticket is. De rest van het geld hebben de anderen mee en daar zit hij voor niks tussen. De ticketverkoper maant de jongen aan zich niet te moeien en te gaan zitten. Wanneer we uitstappen proberen we ons geld nog terug te krijgen van de verkoper, maar hij loopt steeds van ons weg en vertrekt dan met de bus. Niets meer aan te doen dus... Het gaat maar om een belachelijke 15 euro, maar de manier waarop het gebeurd is laat wel een diepe indruk op ons na. We moeten echter nog een heel eind naar het centrum, dus moeten we nog een motor-taxi nemen ( je zit achterop bij een Vietnamees). Deze zetten ons echter niet af bij de door ons gevraagde plaats, maar bij een vriend die ook een slaapplaats heeft.  We zetten de tocht dan maar terug verder. We hebben het gevoel dat iedereen die ons aanspreekt er ons probeert op te leggen, wat waarschijnlijk niet het geval is. We negeren alleszinds voor een tijdje alle mensen die ons aanspreken... Hierbij willen we niemand ongerust maken maar het moest er gewoon even uit.

Dit gezegd zijnde proberen we nog het beste van onze dag te maken. We maken nog een boottrip op de mekongdelta en we bezoeken de 4 eilanden die naar de 4 boedhistische dieren genoemd zijn. Het is prachtig om op de kleine zijarmen van de Mekong te varen. We wanen er ons in de jungle. Een mooie afsluiter van een bewogen dag.
De dag erna besluiten we om terug te keren naar Ho CHi Minh om van daaruit toch het open ticket te gebruiken. Dit zou ons heel wat afzetterij moeten besparen. Op onze terugweg proberen ze ons nog 2 extra tickets aan te smeren voor onze rugzak. Hier kunnen we wel van de bus stappen, nemen een andere bus en laten het voor wat het is. We zijn benieuwd naar wat Vietnam ons nog zal brengen...
Hierna reizen we door naar Dalat.

Even terzijde; het Vietnamese eten is overheerlijk. De vietnamese broodjes des te meer. We krijgen hier ook de kans om het fruit Durian te proberen. Wie eraan denkt om dit ooit ook te proeven, vergeet ons zeker niet uit te nodigen. We willen jullie reactie zien! Het is werkelijk niet te vreten. Echt om kotsmisselijk van te worden! ( Bedankt voor de tip Jojo ;)

Groetjes en tot een volgende blog!
Elien en Dimi