woensdag 8 februari 2012
dinsdag 7 februari 2012
Van Zuidoost-Azie naar Zuidoost-Vlaanderen...
Hallo allemaal,
Het moment dat ooit zo ver van ons stond, staat nu wel zeer dichtbij...
We zijn op dit moment terug in Bangkok geraakt om dan de nacht van donderdag op vrijdag onze vlucht richting thuis te nemen.
Mooi op tijd dus!!
De laatste dagen genieten we nog volop van de Thaise cultuur en vooral van de hitte. Een Thaise massage en een fishspa zullen ook wel nog aan bod komen ; )
Bij deze willen we iedereen reeds bedanken om ons te volgen. Het was steeds leuk om jullie reacties of mails te lezen, en te horen hoe het in Belgie is.
Verder zien we mekaar wel een van de komende dagen bij een goeie Belgische pint ( of kriekske...)
Groetjes en tot een volgend avontuur : )
Dimi en Elien
Het moment dat ooit zo ver van ons stond, staat nu wel zeer dichtbij...
We zijn op dit moment terug in Bangkok geraakt om dan de nacht van donderdag op vrijdag onze vlucht richting thuis te nemen.
Mooi op tijd dus!!
De laatste dagen genieten we nog volop van de Thaise cultuur en vooral van de hitte. Een Thaise massage en een fishspa zullen ook wel nog aan bod komen ; )
Bij deze willen we iedereen reeds bedanken om ons te volgen. Het was steeds leuk om jullie reacties of mails te lezen, en te horen hoe het in Belgie is.
Verder zien we mekaar wel een van de komende dagen bij een goeie Belgische pint ( of kriekske...)
Groetjes en tot een volgend avontuur : )
Dimi en Elien
zondag 5 februari 2012
Dieper het zuiden in.
Hallo,
Terug honderden kilometers verder laten we terug iets van ons horen. Na Luang Prabang verhuizen we naar Phonsavahn. Deze staat bekend als de vlakte van de Kruiken. Deze kruiken deden vroeger dienst als begraafplaats. De moeite waard om even te bezichtigen. Daarnaast bezoeken we ook een whisky-village en mogen we proeven van de lao-lao, straf spul!
Daarna trekken we verder naar het zuiden. We nemen de bus richting Paksang, daar dit het centrale punt is om naar het zuiden te gaan. Het is 1 van de spannendste ritten van de reis geworden. Er is enkel sprake van zandwegen en met stenen bezaaide wegen, wat een hele uitdaging werd voor de bus. Gedurende de rit rijden we 7 keer door de rivier ( geen bruggen te zien), moeten we met zn allen 3 keer uitstappen en te voet naar boven, zodat de bus de steile helling ook opraakt. Het grootste gedeelte van de rit rijden we langs steile afgronden. En om af te sluiten hebben we een kleine aanrijding met een jeep. Gelukkig enkel wat blikschade. De rit duurde ipv de beloofde 6uur de volle 10uur. En dit in een bus waar er meer mensen dan plaatsen waren.
De volgende dag moeten we van Paksang naar Pakse. Terug goed voor 10 uur op de bus.
In Pakse eten we gezellig op straat, waar tot onze grote verbazing Wouter langsloopt, een vriend van Elien die ook al enkele maanden in Azie rondreist. Je zou denken dat het een kleine wereld is...
Vervolgens trekken we door naar Tad Fan waar we even wilden blijven. Je hebt hier namelijk de hoogste waterval van Zuid-Oost-Azie (200meter). Vrij indrukwekkend om te zien! We maken hier echter een kleine misrekening want je kan hier in de verste verte niet overnachten. We trekken door naar Champasak waar we een paardagen blijven om uit te rusten van de vele busritten. We verblijven aan de oever van de Mekong, wat de omgeving zeer rustiek maakt.
Zoals wel vaker gebeurde waren we zonder geld gevallen. De enige ATM nam onze kaart niet en de enige bank was gesloten. En in principe zou je enkel geld kunnen wisselen in de bank, maar als je niks hebt om te wisselen raak je ook niet zo ver... Probleem dus...
s Avonds zitten we dan maar met onze laatste kips ( net genoeg voor een drankje) te genieten van het leven op de Mekong. Wanneer we een bootje zien aanvaren met 2 brommers en 2 Westerlingen op, besluiten we aan hen te vragen of er een ATM is aan de overkant van de Mekong. Als bij wonder zijn het 2 Belgen! Helaas geen ATM aan de overkant maar zij willen ons wel graag uit de nood helpen en lenen ons wat geld om verder te kunnen. s Avonds gaan we nog gezellig iets eten en drinken. Zoals steeds worden tal van verhalen uitgewisseld.
De volgende morgen gaan we toch onze kans wagen in de bank en wat blijkt: je kan er toch geld afhalen! Het voelt aan alsof we de lotto hebben gewonnen. Helaas, niets is minder waar.
We trekken er samen met Katrijn en Yves nog een dag op uit. We bezoeken de Wat Phou, de belangrijkste heilige plaats van Laos. Erna gaan we terug elk onze eigen weg.
We trekken nog dieper het zuiden in,meer bepaald de 4000 eilanden van het zuiden. We blijven op het eiland Don Khone, bekend om zijn watervallen en de rivierdolfijnen die er in de Mekong leven. Wanneer je in de vroege uurtjes een boot huurt kan je de dolfijnen bezichtigen,wat we uiteraard ook deden. Leuk om dolfijnen eens te zien in totale vrijheid. Verder bevinden we ons wederom in een prachtige omgeving en blijven we hier vooral om te relaxen ( lees : boek + hangmat + 35 graden ).
Momenteel bevinden we ons terug in Pakse omdat we van hieruit de grens met Thailand willen oversteken. Bij deze is de cirkel bijna rond.
Vele groetjes, en laat wat sneeuw voor ons over!
Elien en Dimi
@ Mapie : de fietsen werden helaas op eigen krachten voortgeduwd! We hebben wel al elektrische voorbij zien sjezen (vooral in VIetnam!). Laos is idd om te stikken. Nu nog een pakske bij: tot 35 graden!
@ Mam : het wordt een verschil van 40 graden, afzien!
@ Jojo : reserveer maar 2 extra plaatsen van de zomer, wij spelen graag gids!! Geef Helen maar een dikke knuffel terug, het duurt nu niet lang meer eer we terug thuis zijn..
@ Katrijn : Proficiat met je job!!! Super!! Ik ben benieuwd naar al je verhalen!!!
@ Kevin ; Hopelijk wordt het 4-0 voor jullie tegen de laatsen. Count me in voor den derby, moet lukken tegen die jeugd ; (
Wie zou btw niet in Anvaing willen wonen...
En wens Joke proficiat...Ik zou toch alle trappen en scherpe hoeken uit mn huis verwijderen moest ik van u zijn...
@ Yves ; Thx!
Terug honderden kilometers verder laten we terug iets van ons horen. Na Luang Prabang verhuizen we naar Phonsavahn. Deze staat bekend als de vlakte van de Kruiken. Deze kruiken deden vroeger dienst als begraafplaats. De moeite waard om even te bezichtigen. Daarnaast bezoeken we ook een whisky-village en mogen we proeven van de lao-lao, straf spul!
Daarna trekken we verder naar het zuiden. We nemen de bus richting Paksang, daar dit het centrale punt is om naar het zuiden te gaan. Het is 1 van de spannendste ritten van de reis geworden. Er is enkel sprake van zandwegen en met stenen bezaaide wegen, wat een hele uitdaging werd voor de bus. Gedurende de rit rijden we 7 keer door de rivier ( geen bruggen te zien), moeten we met zn allen 3 keer uitstappen en te voet naar boven, zodat de bus de steile helling ook opraakt. Het grootste gedeelte van de rit rijden we langs steile afgronden. En om af te sluiten hebben we een kleine aanrijding met een jeep. Gelukkig enkel wat blikschade. De rit duurde ipv de beloofde 6uur de volle 10uur. En dit in een bus waar er meer mensen dan plaatsen waren.
De volgende dag moeten we van Paksang naar Pakse. Terug goed voor 10 uur op de bus.
In Pakse eten we gezellig op straat, waar tot onze grote verbazing Wouter langsloopt, een vriend van Elien die ook al enkele maanden in Azie rondreist. Je zou denken dat het een kleine wereld is...
Vervolgens trekken we door naar Tad Fan waar we even wilden blijven. Je hebt hier namelijk de hoogste waterval van Zuid-Oost-Azie (200meter). Vrij indrukwekkend om te zien! We maken hier echter een kleine misrekening want je kan hier in de verste verte niet overnachten. We trekken door naar Champasak waar we een paardagen blijven om uit te rusten van de vele busritten. We verblijven aan de oever van de Mekong, wat de omgeving zeer rustiek maakt.
Zoals wel vaker gebeurde waren we zonder geld gevallen. De enige ATM nam onze kaart niet en de enige bank was gesloten. En in principe zou je enkel geld kunnen wisselen in de bank, maar als je niks hebt om te wisselen raak je ook niet zo ver... Probleem dus...
s Avonds zitten we dan maar met onze laatste kips ( net genoeg voor een drankje) te genieten van het leven op de Mekong. Wanneer we een bootje zien aanvaren met 2 brommers en 2 Westerlingen op, besluiten we aan hen te vragen of er een ATM is aan de overkant van de Mekong. Als bij wonder zijn het 2 Belgen! Helaas geen ATM aan de overkant maar zij willen ons wel graag uit de nood helpen en lenen ons wat geld om verder te kunnen. s Avonds gaan we nog gezellig iets eten en drinken. Zoals steeds worden tal van verhalen uitgewisseld.
De volgende morgen gaan we toch onze kans wagen in de bank en wat blijkt: je kan er toch geld afhalen! Het voelt aan alsof we de lotto hebben gewonnen. Helaas, niets is minder waar.
We trekken er samen met Katrijn en Yves nog een dag op uit. We bezoeken de Wat Phou, de belangrijkste heilige plaats van Laos. Erna gaan we terug elk onze eigen weg.
We trekken nog dieper het zuiden in,meer bepaald de 4000 eilanden van het zuiden. We blijven op het eiland Don Khone, bekend om zijn watervallen en de rivierdolfijnen die er in de Mekong leven. Wanneer je in de vroege uurtjes een boot huurt kan je de dolfijnen bezichtigen,wat we uiteraard ook deden. Leuk om dolfijnen eens te zien in totale vrijheid. Verder bevinden we ons wederom in een prachtige omgeving en blijven we hier vooral om te relaxen ( lees : boek + hangmat + 35 graden ).
Momenteel bevinden we ons terug in Pakse omdat we van hieruit de grens met Thailand willen oversteken. Bij deze is de cirkel bijna rond.
Vele groetjes, en laat wat sneeuw voor ons over!
Elien en Dimi
@ Mapie : de fietsen werden helaas op eigen krachten voortgeduwd! We hebben wel al elektrische voorbij zien sjezen (vooral in VIetnam!). Laos is idd om te stikken. Nu nog een pakske bij: tot 35 graden!
@ Mam : het wordt een verschil van 40 graden, afzien!
@ Jojo : reserveer maar 2 extra plaatsen van de zomer, wij spelen graag gids!! Geef Helen maar een dikke knuffel terug, het duurt nu niet lang meer eer we terug thuis zijn..
@ Katrijn : Proficiat met je job!!! Super!! Ik ben benieuwd naar al je verhalen!!!
@ Kevin ; Hopelijk wordt het 4-0 voor jullie tegen de laatsen. Count me in voor den derby, moet lukken tegen die jeugd ; (
Wie zou btw niet in Anvaing willen wonen...
En wens Joke proficiat...Ik zou toch alle trappen en scherpe hoeken uit mn huis verwijderen moest ik van u zijn...
@ Yves ; Thx!
vrijdag 27 januari 2012
Laos, een aangename verrassing !
Sabaidee,
Bij wijze van afscheid van Vietnam werden we nog eens goed int zak gezet. We wilden oorspronkelijk naar Luang prabang afreizen om zo makkelijk van noord naar zuid te gaan en op tijd in Bangkok te raken. Bij het boeken van de bustickets zegt het bureau dat er door het Tetfeest enkel bussen naar Vientiane rijden. Daarbovenop kost een ticket 10 dollar meer. Wanneer we op onze bus staan te wachten horen we echter van anderen dat ze wel naar Luang prabang gaan. Nog andere mensen vertellen hetzelfde verhaal als ons. De busmaatschappij verkoopt de tickets waar ze de meeste commissie op hebben ipv eerlijk te zijn. Conclusie ; wij te veel betaald en we mogen serieus wat extra km s afreizen. Deze manier van omgaan met mensen geeft het land een bittere nasmaak.
Dit gezegd zijnde sluiten we het hoofstuk Vietnam af en richten we ons op buurland Laos.
Vanuit Hanoi is het 11 uur rijden tot aan de grens met Laos. De grens oversteken gaat hier vrij vlot en is een leuke belevenis. De volgende 10 uur rijden we door de schitterende omgeving van het dunst bevolkte land van Azie en tevens een van de armste landen ter wereld.
We starten onze trip in de hoofdstad van Laos, nl. Vientiane. We verkennen de stad met de fiets. De stad staat bekend voor zijn specifieke lokale markt. We trekken onze ogen open als we door de smalle gangetjes lopen, bestaande uit modder en dode rat (ideaal voor iemand met een rattenfobie). Verder bezoeken we nog enkele tempels maar dit hebben we wel wat gezien.
Het eten in Laos is ook zeer lekker. De porties zijn weliswaar een pak groterdan die van de buurlanden, wat maakt dat onze ( gekrompen ) maag wat moeilijkheden heeft om alles te verteren.
Na Vientiane reizen we door naar Vangvieng. Tot groot jolijt lukt het hier terug makkelijker om met de lokale bus te reizen. We ondervinden aan de lijve hoe erg de wegen er aan toe zijn ( als je op vele plaatsen al van wegen kan spreken). We worden volledig door mekaar geschud en worden zelfs letterlijk van onze stoel gegooid. Dit leidt tot grappige doch pijnlijke situaties.
Eenmaal in Vangvieng worden we weer eens omvergeblazen door de prachtige omgeving. Ze noemen Vangvieng het Halomgbaai van Laos, wat ook zo blijkt te zijn. Ook hier trekken we er met de fiets op uit, begeven we ons tussen de rijstvelden, beklimmem we hoge toppen en laten we ons gidsen in de grotten door de plaatselijke bewoners.
We verkennen ook de streek per kayak. Op sommige plaatsen varen we langs tal van barretjes waar de muziek door de geluidsboxen knalt en vele jongeren staan te feesten, wat deze prachtige omgeving vergiftigd. Gelukkig heb je nog meer plaatsen waar je in alle rust tussen de bergen kan varen. Hopelijk blijft dit zo.
Even ter zijde; na 10 min in de kayak slagen we er reeds in de kayak ondersteboven te keren en een peddel te verliezen. Weliswaar de schuld van degene voor ons die vastzat in een kleine waterval, en wij die er knal op botsten ; )
Na een paar dagen trekken we verder naar het noorden, nl Luang prabang. Ondanks de slechte wegen en de vele bochten waant onze chauffeur zich een rallypiloot. We zijn dan ook blij waqnneer we er zijn. Luang prabang verkennen we ook per fiets, en begeven ons terug in, jawel, prachtige natuur...
Volgende stop zal zijn; Phonsavanh ( de vlakte der kruiken genaamd). Dit terug richting zuiden.
Vele groetjes,
Elien en Dimi
Bij wijze van afscheid van Vietnam werden we nog eens goed int zak gezet. We wilden oorspronkelijk naar Luang prabang afreizen om zo makkelijk van noord naar zuid te gaan en op tijd in Bangkok te raken. Bij het boeken van de bustickets zegt het bureau dat er door het Tetfeest enkel bussen naar Vientiane rijden. Daarbovenop kost een ticket 10 dollar meer. Wanneer we op onze bus staan te wachten horen we echter van anderen dat ze wel naar Luang prabang gaan. Nog andere mensen vertellen hetzelfde verhaal als ons. De busmaatschappij verkoopt de tickets waar ze de meeste commissie op hebben ipv eerlijk te zijn. Conclusie ; wij te veel betaald en we mogen serieus wat extra km s afreizen. Deze manier van omgaan met mensen geeft het land een bittere nasmaak.
Dit gezegd zijnde sluiten we het hoofstuk Vietnam af en richten we ons op buurland Laos.
Vanuit Hanoi is het 11 uur rijden tot aan de grens met Laos. De grens oversteken gaat hier vrij vlot en is een leuke belevenis. De volgende 10 uur rijden we door de schitterende omgeving van het dunst bevolkte land van Azie en tevens een van de armste landen ter wereld.
We starten onze trip in de hoofdstad van Laos, nl. Vientiane. We verkennen de stad met de fiets. De stad staat bekend voor zijn specifieke lokale markt. We trekken onze ogen open als we door de smalle gangetjes lopen, bestaande uit modder en dode rat (ideaal voor iemand met een rattenfobie). Verder bezoeken we nog enkele tempels maar dit hebben we wel wat gezien.
Het eten in Laos is ook zeer lekker. De porties zijn weliswaar een pak groterdan die van de buurlanden, wat maakt dat onze ( gekrompen ) maag wat moeilijkheden heeft om alles te verteren.
Na Vientiane reizen we door naar Vangvieng. Tot groot jolijt lukt het hier terug makkelijker om met de lokale bus te reizen. We ondervinden aan de lijve hoe erg de wegen er aan toe zijn ( als je op vele plaatsen al van wegen kan spreken). We worden volledig door mekaar geschud en worden zelfs letterlijk van onze stoel gegooid. Dit leidt tot grappige doch pijnlijke situaties.
Eenmaal in Vangvieng worden we weer eens omvergeblazen door de prachtige omgeving. Ze noemen Vangvieng het Halomgbaai van Laos, wat ook zo blijkt te zijn. Ook hier trekken we er met de fiets op uit, begeven we ons tussen de rijstvelden, beklimmem we hoge toppen en laten we ons gidsen in de grotten door de plaatselijke bewoners.
We verkennen ook de streek per kayak. Op sommige plaatsen varen we langs tal van barretjes waar de muziek door de geluidsboxen knalt en vele jongeren staan te feesten, wat deze prachtige omgeving vergiftigd. Gelukkig heb je nog meer plaatsen waar je in alle rust tussen de bergen kan varen. Hopelijk blijft dit zo.
Even ter zijde; na 10 min in de kayak slagen we er reeds in de kayak ondersteboven te keren en een peddel te verliezen. Weliswaar de schuld van degene voor ons die vastzat in een kleine waterval, en wij die er knal op botsten ; )
Na een paar dagen trekken we verder naar het noorden, nl Luang prabang. Ondanks de slechte wegen en de vele bochten waant onze chauffeur zich een rallypiloot. We zijn dan ook blij waqnneer we er zijn. Luang prabang verkennen we ook per fiets, en begeven ons terug in, jawel, prachtige natuur...
Volgende stop zal zijn; Phonsavanh ( de vlakte der kruiken genaamd). Dit terug richting zuiden.
Vele groetjes,
Elien en Dimi
vrijdag 20 januari 2012
woensdag 18 januari 2012
Noord-Vietnam !
Hallo,
Om allereerst te antwoorden op jullie berichten: nee we zijn niet verdwaald in Vietnam of ontvoerd door Vietnamezen. We zaten op afgelegen plaatsen en er waren weinig mogelijkheden tot werkend internet.
Een dikke week geleden kwamen we toe in Hanoi. Dit na 21 uur ipv 14 uur wegens panne van de bus. Zoals de Chinese naast ons zei toen we vroegen wat er aan de hand was: Bus broke!
Hanoi is een typische Vietnamese stad : meer scooters dan mensen waarbij de claxon meer gebruikt wordt dan de rem.
Het is leuk om het straatleven hier te zien : overal wordt vanalles op straat verkocht, de stad lijkt wel 1 grote markt. Jammer dat het drukke verkeer en het vele lawaai de charme wegneemt.
We trekken door naar het alombekende Halong Baai waar we op een boot overnachten. Dankzij het minder goede weer en daar we buiten het drukke seizoen zijn wanen we ons hier alleen op de wereld. Wat Halong Baai betreft : WOW! Dit alleen is al een reden om naar Vietnam te gaan. Er schieten ons woorden tekort... Het varen met de kayak op de baai en het is magnifiek!! Ook het geluid van de stilte klinkt ons als muziek in de oren! Het binnenregenen in onze kajuit en de VIetnamese karaoke s avonds moeten we er bij nemen.
Op onze boot zitten 3 andere trekkers die een discussie aangaan met de crew over zaken waar ze niet tevreden over zijn. De manier waarop was allesbehalve. Je verwacht althans meer van mensen die de wereld rondreizen. Anderzijds zagen we, zoals reeds een aantal keer tevoren, dat discussieren voor vele Vietnamezen niet de gangbare manier is om met buitenlanders om te gaan. Er heerst nog al te vaak een visie: wij baas, onze wil is wet! De discussie loopt dan ook uit de hand. Gelukkig zonder zware gevolgen. Iemand van de crew verwoordt de VIetnamese ingesteldheid mooi door tegen iedereen te zeggen: Just sit down and be happy! Deze ingesteldheid is toch een zware dobber als je uit een vrij en democratisch land komt als ons.
Op onze boot ontmoeten we 2 Franse meisjes waar we nog 2dagen mee naar Sapa gaan.
Om naar Sapa te gaan moet je de nachttrein nemen, een rit van 9 uur. Vrij comfortabel door de slaapcabines. Echter propvol door het Tetfeest.
In Sapa trekken we door de met rijstvelden bedekte bergen naar dorpjes van de ethnische minderheden. We vallen in herhaling maar ook hier schieten woorden tekort om te zeggen hoe prachtig het hier is!
De gevreesde koude en regen bleven weg. Het was zelfs warmer dan in Hanoi.
De mensen in Sapa en omgeving zijn zoveel vriendelijker en oprechter dan in de steden. Ze zien je niet enkel als dollarteken maar antwoorden graag op je vragen en helpen je waar nodig. Nu en dan trachten ze je uiteraard ook wat te verkopen ;)
Het geclaxoneer wordt hier vervangen door de stilte, met af en toe de kreet van een varken die de pan wordt ingehakt. ..
Zoals reeds verschillende keren op reis leerden we ook hier zeer toffe mensen kennen. ( wat ons slaapplaats oplevert in Parijs en Rio de Janeiro :)
De tocht naar Sapa was een uitstekende afsluiter van VIetnam, dat we toch met ietwat gemengde gevoelens zullen verlaten.
Onder het motto : We zijn hier nu toch... reizen we vanavond door naar Laos waar we onze laatste 2 weken zullen doorbrengen. Een rit van slechts 24 uur...
Hopelijk alles goed in Belgie.
Vele groetjes,
Elien en Dimi
@ Kevin en Joke, Anvaing kennen ze hier niet in Vietnam dus konden we geen cadeau s opsturen. En we vrezen dat ze dit in Laos nog minder zullen kennen ... :)
@ Yves, de nieuwjaarsreceptie wordt moeil;ijk dit jaar, maar zet gerust een fles schuimwijn aan de kant ( of 2 ;)
@ Katrijn, super dat je stage en examens zo goed zijn verlopen!! Je bent er zo goed als vanaf!!! Ik heb je uitnodiging ontvangen, je mag ons alvast verwachten!!!!
@ Pamie en mama, idd de kilometers stapelen zich op! Tof dat jullie ons volgen op de kaart! Pak er nu maar een nieuwe kaart bij om ons te kunnen volgen in Laos ;)
Om allereerst te antwoorden op jullie berichten: nee we zijn niet verdwaald in Vietnam of ontvoerd door Vietnamezen. We zaten op afgelegen plaatsen en er waren weinig mogelijkheden tot werkend internet.
Een dikke week geleden kwamen we toe in Hanoi. Dit na 21 uur ipv 14 uur wegens panne van de bus. Zoals de Chinese naast ons zei toen we vroegen wat er aan de hand was: Bus broke!
Hanoi is een typische Vietnamese stad : meer scooters dan mensen waarbij de claxon meer gebruikt wordt dan de rem.
Het is leuk om het straatleven hier te zien : overal wordt vanalles op straat verkocht, de stad lijkt wel 1 grote markt. Jammer dat het drukke verkeer en het vele lawaai de charme wegneemt.
We trekken door naar het alombekende Halong Baai waar we op een boot overnachten. Dankzij het minder goede weer en daar we buiten het drukke seizoen zijn wanen we ons hier alleen op de wereld. Wat Halong Baai betreft : WOW! Dit alleen is al een reden om naar Vietnam te gaan. Er schieten ons woorden tekort... Het varen met de kayak op de baai en het is magnifiek!! Ook het geluid van de stilte klinkt ons als muziek in de oren! Het binnenregenen in onze kajuit en de VIetnamese karaoke s avonds moeten we er bij nemen.
Op onze boot zitten 3 andere trekkers die een discussie aangaan met de crew over zaken waar ze niet tevreden over zijn. De manier waarop was allesbehalve. Je verwacht althans meer van mensen die de wereld rondreizen. Anderzijds zagen we, zoals reeds een aantal keer tevoren, dat discussieren voor vele Vietnamezen niet de gangbare manier is om met buitenlanders om te gaan. Er heerst nog al te vaak een visie: wij baas, onze wil is wet! De discussie loopt dan ook uit de hand. Gelukkig zonder zware gevolgen. Iemand van de crew verwoordt de VIetnamese ingesteldheid mooi door tegen iedereen te zeggen: Just sit down and be happy! Deze ingesteldheid is toch een zware dobber als je uit een vrij en democratisch land komt als ons.
Op onze boot ontmoeten we 2 Franse meisjes waar we nog 2dagen mee naar Sapa gaan.
Om naar Sapa te gaan moet je de nachttrein nemen, een rit van 9 uur. Vrij comfortabel door de slaapcabines. Echter propvol door het Tetfeest.
In Sapa trekken we door de met rijstvelden bedekte bergen naar dorpjes van de ethnische minderheden. We vallen in herhaling maar ook hier schieten woorden tekort om te zeggen hoe prachtig het hier is!
De gevreesde koude en regen bleven weg. Het was zelfs warmer dan in Hanoi.
De mensen in Sapa en omgeving zijn zoveel vriendelijker en oprechter dan in de steden. Ze zien je niet enkel als dollarteken maar antwoorden graag op je vragen en helpen je waar nodig. Nu en dan trachten ze je uiteraard ook wat te verkopen ;)
Het geclaxoneer wordt hier vervangen door de stilte, met af en toe de kreet van een varken die de pan wordt ingehakt. ..
Zoals reeds verschillende keren op reis leerden we ook hier zeer toffe mensen kennen. ( wat ons slaapplaats oplevert in Parijs en Rio de Janeiro :)
De tocht naar Sapa was een uitstekende afsluiter van VIetnam, dat we toch met ietwat gemengde gevoelens zullen verlaten.
Onder het motto : We zijn hier nu toch... reizen we vanavond door naar Laos waar we onze laatste 2 weken zullen doorbrengen. Een rit van slechts 24 uur...
Hopelijk alles goed in Belgie.
Vele groetjes,
Elien en Dimi
@ Kevin en Joke, Anvaing kennen ze hier niet in Vietnam dus konden we geen cadeau s opsturen. En we vrezen dat ze dit in Laos nog minder zullen kennen ... :)
@ Yves, de nieuwjaarsreceptie wordt moeil;ijk dit jaar, maar zet gerust een fles schuimwijn aan de kant ( of 2 ;)
@ Katrijn, super dat je stage en examens zo goed zijn verlopen!! Je bent er zo goed als vanaf!!! Ik heb je uitnodiging ontvangen, je mag ons alvast verwachten!!!!
@ Pamie en mama, idd de kilometers stapelen zich op! Tof dat jullie ons volgen op de kaart! Pak er nu maar een nieuwe kaart bij om ons te kunnen volgen in Laos ;)
vrijdag 13 januari 2012
Abonneren op:
Reacties (Atom)